استاندار هرمزگان بی قدر در تهران، بی قدرت در استان

این ستاد درست یا نادرست ماهی یکبار مصوبه تعطیل سراسری بازار و اصناف را می دهد که هر بار این دستور نتیجه ای جز ریشخند شدن و بی توجهی مطلق به آن را ندارد.

رفت و آمد برون استانی و درون شهری با وجود بگیر و ببندهای کاغذی به صورت عادی در جریان است و بسیاری ادارات دولتی خود در صف اول پروتکل شکنی هستند که میزان بالای ابتلای کارمندان گواه روشن آن است.

این شرایط تنها می توان در یک جمله حاکمیت بی اقتدار استانی معنا کرد. اما این ضعف و‌ بی قدرتی به درون استان محدود نیست.

اکنون می توان به جرات گفت استاندار هرمزگان در مرکز نیز قدر و منزلتی ندارد و دولت شان لازم را برای نماینده عالی خود قائل نیست.

این موضوع علاوه بر آن که در تضییع تلخ و مزمن حقوق استان قابل رهگیری است، در ماجرای درخواست تعطیلی نیمه خرداد رنگ و‌ بویی دیگر به خود گرفت.

 نمایندگان استان هم که روزهای ابتدایی انتصاب همتی، ارتباط خوب و‌ قوی وی با مدیران ارشد دولت را به عنوان یک مزیت مطرح می کردند، به چشم خود دیدند که دولت حتی خود را ملزم به دادن جواب نه برای درخواست تعطیلی سه روزه استان ندانست.

 گویی استاندار و نماینده ای در استان ندارد و درخواستی نیز مطرح نشده است که این حجم از بی توجهی و مذلت تاکنون بی سابقه بوده است.

 این ماجرا برای دومین بار تکرار شد تا وزن نداشته مدیریتی، یکبار دیگر خود را نشان بدهد و این بار نیز پاسخ درخواست تعطیلی استان که سه روز پیش مطرح شد ، فقط سکوت سنگین و مطلق بود.

به جای آن،درخواست تعطیلی تهران ۱۸ ساعت پس از طرح تصویب شد و تعطیلی البرز هم به عنوان جایزه یا به قول خارجی ها اشانتیون به آن افزوده شد.

این نوع برخورد با استان که علنا و‌ عملا حقارت آمیز بود، باعث شد بالاخره صدای چهار نماینده استان هم زیر فشار سنگین افکار عمومی در بیاید که البته تا این لحظه جوابی بهتر از آنچه به استاندار داده شده، نگرفته اند تا کلکسیون بی اعتباری سیاسی و اجرایی کامل تر شود.

با این شرایط تنها یک سوال باقی می ماند:

استانداری که نه قدرت و‌ اقتدار درون استانی برای اجرای مصوبات خودش را دارد و‌ نه قدر و منزلتی که در حد یک شهروند معمولی جواب مکاتبه درخواست خود را از تهران نشینان بگیرد، فلسفه حضورش چیست؟

این پرسش امروز پررنگ تر از همیشه بر ذهن و‌ زبان مردم هرمزگان جاریست....